МИНИЙ МЭДЭХ ХАМГИЙН ҮЗЭСГЭЛЭНТ МИНЬ

2024 оны 7-р сарын 17

Цаг хугацаа  бидэнд өчнөөн сайхан зүйлс бэлдсэн байгаа гэж итгэж байна. Би удахгүй очих болно оо. Бороо орж, цонхоор чинь ханхийтэл үнэртэж, навчис норж л байвал би, бидний гэгээн дурсамж амьд л байх болно. Чамд ярих сайхан юм гэвэл (олон олон) найз нөхөд, ах эгч, бас олон дүүтэй болж байна. Өнөр, халуун дотно гэр бүлийнх шиг тийм сайхан хайр хүндлэлийг мэдэрч байна. Басхүү гэр бүлээ хайрлахыг ч сурч байна. 

Эх орныхоо дархан хилийн манаанд зогсох энэ л хариуцлага, бахархалтай албанд өөрийн чадах бүхнээрээ хүчин зүтгэж буй маань ч сайхан байна. Би, бид хамгаалж байгаа болохоор тайван сэрж, эх орныхоо эгнэгт хөгжлийн төлөө алхаарай, ингэж бүгдэд нь дамжуулаарай. Тийм ээ, итгэж чамд хуваалцаж байгаа болохоор юмс ямар үзэсгэлэнтэй вэ? 

Эр хүн эх орноо бодоод уйлдаг, омогшдог юм байна. Миний өвөг дээдэс яаж яс, цусаараа хамгаалж бидэнд үлдээснийг санахаар өөрийн эрхгүй нулимс зангирч, хоолой аргадаг юм билээ. 

Анх зүгээр л сэтгэлийн хөөрлөөр ирснээ бодож, амьдралын нэгэн жилээ алс бөглүү газарт хий дэмий өнгөрөөж байх шиг санагддаг байлаа. Одоо өөр болсон. Үнэхээр өөр.

Одоо очоод өөрчлөх гэж басхүү мөрөөдсөн зүйлс сэтгэлд үл багтахуй их байна. Тэр мөрөөдлийн минь нэг хэсэгт бид, бид байгаа. Эгэл дотно, басхүү миний мэдэх хамгийн үзэсгэлэнт минь.

Гунигт ертөнцөд гэрэл гэгээ шиг амьдарсаар

Бөхөж, бөхийж буй лаа шиг сэтгэл минь

Хуучин танилынхаа ой дурсамжийг шинээр нөхөж 

Дотно нэгнээ үдэх тоолонд үрэгдэж хоосрохуй 

Амьдралын зугаа цэнгэлд хөлчүүрч үл барам ч

Өдөр өдрөөр нэгнээ явуулсаар л байдаг 

Оршуулгын дуун, үдэлтийн цуваа шиг орчлон

Үзэж туулахыг хүсэмгүй шаналантай санагддаг… (2024 оны 3-р сарын 13-нд)

Өвөл нэг багын найз минь тэнгэрт одсоныг сонсоод их сэтгэлээр унаж билээ.Ер нь л амьдрал гэдэг, амьдарна гэдэг хайртай хүмүүсээ алдаж, шаналж, эцэст нь эрээ цээргүй эдгэж сурахын нэр юм шиг санагддаг. Амьдралын энэ хэсэгт л би үнэн голоос дургүй байдаг юм. 

Чиний ярьдаг шиг энэ дорнын түмэн оддыг

Чимээгүй ширтэхдээ ч би жаргалтай байдаг

Чи миний тайтгарал бас эдгэрэл

Чинийх шиг нүдтэй охиндоо 

Ямар нэр олсныг  чи мэдэхгүй ч

Минийх шиг уруултай хүүдээ 

Ямар нэр өгөхөө чи мэднэ ээ

Өглөө хүүхдүүдээ цэцэрлэгт нь хүргэчхээд 

Орой нь хэдэн талаасаа яаран учирдаг 

Тийм л энгийн бас жаргатай амьдралаар 

Ийм л амьдралыг чи бид хоёулаа мөрөөддөг нь хамгийн сайхан шүү дээ.  (2024 оны 4- сарын 14-.д Сулинхээр)

Хавар тэр хол газраас намайг гээд ирсэнд чинь ямар их баярласан гээч. Тэр хүртэл ирсэн нь надад хангалттай. Тийм сэтгэл гаргасан нь ямар сайхан байсан гээч. Хэдий дотроо хүлээн тэсэж ядан байсан ч тэр их шуурганд бас их санаа зовсон. Та хоёрт сайхан аяллын дурсамж үлдсэн бол үнэхээр аштай даа. Чи угаас бүх л юмсыг гоо, дурсамжтай болгодог шүү дээ. Энэ цаг үед амьдарч буйгаараа энэ зууныг, учирсан хүмүүсээ сайхан дурсамжтай болгож байгаа шиг санагдаж байна. 

Аа тийм, би ойрд их мартамхай болоод байна. Бүх л юмсыг мартчих юм шиг, зөвхөн цагаан цаас шиг хий хоосонд үлдчих юм шиг айдастай санагдах боллоо. Хэзээ нэгэн цагт эсвэл аз байвал хөгшрөөд бүгдийг мартах (зөнөх) юм шиг. “Хэрвээ би юу ч санахгүй бол чи яаж өөрийгөө сануулах вэ?” энэ асуултыг дараагийн захианд үлдээе.

Их нуршиж байгаа бол уучлаарай. Зүгээр л бичээд л баймаар байна. Өнөөдрөөс яг ер хоног үлдэж байна.